Spadek po JP2

(15-05-2019, 23:31)ferdydurke napisał(a): No właśnie iberte, nikt nie zauważył poza czarnymi. To, że JP2 odszedł zauważył tylko jeden naród, który zgłupiał do reszty na punkcie jednego faceta.
Już to kiedyś pisałem, ale się powtórzę - kiedy w 1983 roku JP2 przejechał koło mnie swoim Papamobile, to czułem się jakbym pana Boga za nogi złapał. Niestety wszystko co potem robił oddaliło mnie od tego człowieka o lata świetlne.
Ty masz fajnie, bo nie jesteś członkiem tej wiary. Mnie jest trudniej, bo nadal uważam się za członka tej wspólnoty.

Na punkcie jednego faceta, to zdurnial inny narod, ale dajmy mu spokoj, bo i tak nie mowi po polsku.

Nie uznaje autorytetu Kosciola.
Z wyjatkiem cudzolostwa, respektuje wartosci chrzescijanskie.
Gdyby wszyscy ci, ktorzy w niedziele biegaja do kosciola zyli tak jak ja, to Kosciol nie potrzebowalby zadnego papieza.

JP2 byl dla Polakow papiezem nadziei.
Przypisuje mu sie czynny udzial w obaleniu komunizmu w Polsce.
Dzisiaj juz wiemy, ze jego udzial jest przeceniany i ostbuda upadlaby rowniez bez niego.
Niemniej jednak w tamtym trudnym okresie byl z Polakami.
Nie obiecywal reformacji i nie byl reformatorem.
Byl twardym konserwatysta.
Nie trzasl Watykanem.
W Kosciele nie zmienil nic i kler mogl dalej prac ludziom mozgi.
Obecny Papst robi to samo, tyle tylko, ze karmi ludzi obietnicami.
Jedno nalezy JP2 jednak przyznac.
Pomimo jego sredniowiecznego nastawienia do etyki kosciola, nikt przed nim i nikt po nim, nie zblizyl tak Kosciola do ludzi jak on.