Ferdydurke , oczywiscie , ze byla to rada , ale mnie i mojego syna ta rada przerazila i wzmocnila uczucie wyobcowania.
Mialam nagle mowic do dziecka innym imieniem odbietajac go ze szkoly ?
Dla jego dobra zrobilabym wszystko , ale o czym swiadczylo to zajscie ?
Jak dla mnie to zero tolerancji i na dzien dobry odebranie czastki tozsamosci.
Wiesz , pieciolatkowi ciezko jest wytlumaczyc , dlaczego jego imie moze mu sprawic klopoty.
Zreszta zmiana jego niewiele pomogla.
Mial bardzo ciezkie poczatki , tylko dlatego , ze nie byl Niemcem .
Na szczescie , a moze na przekor , nie izolowalismy sie .
Przeciez ja musialam byc silna dla mojego dziecka .
Uczylismy sie pilnie Fara i Fu i po paru miesiacach , byl jednym z najlepszych w klasie .
Ja jak moglam rozmawialam z matkami czekajacymi jak ja na pociechy i jakos pomalu ten koszmar sie konczyl.
Zaczely sie zaproszenia na urodziny , wycieczki , wspolne zabawy.
Bylo wreszcie normalnie .
Nigdy wiecej nie bylo tez problemu z jego imieniem.
Ciesze sie tez , ze on sam mimo problemow na poczatku , nigdy nie ukrywal swoich korzeni .
Tu bym pare historyjek mogla opowiedziec , ale bylby tasiemiec z tego.