Post: #1
NAUKOWY WSTĘP DO PSYCHOANALIZY DUPY!
Tako rzecze: dzisiaj jestem w niefrasobliwym nastroju więc daję ten dodatkowy wykład-wstęp do psychoanalizy, albowiem zauważyłem wiele nieścisłości i całkowity brak wyobraźni na temat dupy. Studenci, okażcie trochę fantazji, bo gdyby Edison nie miał wyobraźni, to do tej pory siedzilibyśmy przy lampie naftowej.
Czy ktoś wyobraża sobie oglądanie telewizji przy lampie naftowej? Bo ja nie!
Niektórzy, z przykrością to stwierdzam, jako niesłychanie dobry człowiek i niezwykle odpowiedzialny nauczyciel akademicki, nie mają naukowego podejścia do tematu dupy. Daję więc traktat filozoficzny, w którym wyjaśniam z punktu widzenia naukowego czym dokładnie jest dupa.
Przede wszystkim jest pieszczochą, bo jakże często się mówi: "pocałuj mnie w dupę!". Jest również bardzo pojemna, bowiem mówi się: „Mam cię w dupie!”. Wskazuje również kierunek, bowiem często na pytanie „Gdzie idziesz?” odpowiada się „Na dupy!”. Określa ona również charakter człowieka, gdyż mawia się: „ale ty jesteś dupa!”, „on/ona jest dupa!”. Służy również jako komplement w stosunku do kobiet, kiedy drze się mordę w zachwycie: „kurwa, ale dupa!”
A teraz wyjaśnienie naukowe, a dokładnie definicja: Dupa – zwieńczenie nóg, tylna część ciała, która z pozoru tylko siedzi i gówno robi. Miejsce o bardzo ciekawej i bogatej florze bakteryjnej, ewentualnie faunie. Przedzielona przedziałkiem, posiada krater, z którego wydobywają się chemiczne gazy o przykrym zapachu, miejsce erogenne, na które często mimochodem pada wzrok lub dłoń napalonego osobnika.
A teraz przeprowadźmy dyskurs filozoficzny na temat: czym jest dupa, do czego służy, jakie spełnia funkcje negatywne i pozytywne, jak również metaforyczne i filozoficzne i logiczne.
Dupa służy również do przekazywania zdecydowanych sygnałów niewerbalnych dobrze wymierzony, solidny kopniak w dupę jest wyrażeniem uczuć negatywnych wobec adresata takiego gestu. Natomiast poklepanie kobiety po dupie – jest pieszczotą.
Dupa w ujęciu filozoficznym ukształtowała pogląd sceptyków mówiący że „nie można wyżej srać niż się dupę ma'”.
Dupie można również przekazać emocje pozytywne, np. całując kogoś w dupę.
Uniwersalność dupy nie kończy się na tym, jest ona bowiem funkcjonalnym pojemnikiem o praktycznie nieograniczonej objętości: w dupie można mieć całe osoby, a nawet społeczności rząd, sejm, etc. etc.
Dupa służy nieraz jako etalon: wiele rzeczy jest do dupy, tym samym dupa spełnia rolę uniwersalnego wzorca porównawczego. W dupę (lub po dupie) można również dostać. Czynność ta umacnia więzi emocjonalne między rodzicami i dziećmi. Mówi się: „synku, chcesz w dupę?”, a potem bierze się pas i karci!
Zabrał się do czegoś od dupy strony oznacza podejście niewłaściwe, od końca; dupa funkcjonuje tu jako synonim odwrotności.
Dupa pełni również rolę uchwytu, można bowiem trzymać się czyjejś dupy. Określenie to nie oznacza braku równowagi, ale samodzielności.
Dupa może też być wykorzystana w formie mieszkania lub schronu, gdyż można wejść/włazić komuś w dupę.
W dupie można z powodzeniem przechowywać samochód, bo jak powszechnie wiadomo można komuś zrobić z dupy garaż.
Dupa jest cennym źródłem organów (np. do przeszczepów), stąd powiedzenie nogi ci z dupy powyrywam lub upierdolę Ci łeb przy samej dupie.
Dupa jest świetnym sposobem płatniczym. Agencje towarzyskie są siedliskiem pań, które dają dupy za pieniądze.
Dupa jest jednostką miary upojenia alkoholowego. Można przykładowo najebać się w dupę.
I to by było na tyle. Proszę, w miarę możliwości rozwinąć niniejszy temat, wzbogacić go o nowe funkcje dupy! Proszę o wykazanie fantazji!
Ja odchodzę na drugi krąg. Ach, co to była za dupa! Cóż poradzić!
Tako rzecze: dzisiaj jestem w niefrasobliwym nastroju więc daję ten dodatkowy wykład-wstęp do psychoanalizy, albowiem zauważyłem wiele nieścisłości i całkowity brak wyobraźni na temat dupy. Studenci, okażcie trochę fantazji, bo gdyby Edison nie miał wyobraźni, to do tej pory siedzilibyśmy przy lampie naftowej.
Czy ktoś wyobraża sobie oglądanie telewizji przy lampie naftowej? Bo ja nie!
Niektórzy, z przykrością to stwierdzam, jako niesłychanie dobry człowiek i niezwykle odpowiedzialny nauczyciel akademicki, nie mają naukowego podejścia do tematu dupy. Daję więc traktat filozoficzny, w którym wyjaśniam z punktu widzenia naukowego czym dokładnie jest dupa.
Przede wszystkim jest pieszczochą, bo jakże często się mówi: "pocałuj mnie w dupę!". Jest również bardzo pojemna, bowiem mówi się: „Mam cię w dupie!”. Wskazuje również kierunek, bowiem często na pytanie „Gdzie idziesz?” odpowiada się „Na dupy!”. Określa ona również charakter człowieka, gdyż mawia się: „ale ty jesteś dupa!”, „on/ona jest dupa!”. Służy również jako komplement w stosunku do kobiet, kiedy drze się mordę w zachwycie: „kurwa, ale dupa!”
A teraz wyjaśnienie naukowe, a dokładnie definicja: Dupa – zwieńczenie nóg, tylna część ciała, która z pozoru tylko siedzi i gówno robi. Miejsce o bardzo ciekawej i bogatej florze bakteryjnej, ewentualnie faunie. Przedzielona przedziałkiem, posiada krater, z którego wydobywają się chemiczne gazy o przykrym zapachu, miejsce erogenne, na które często mimochodem pada wzrok lub dłoń napalonego osobnika.
A teraz przeprowadźmy dyskurs filozoficzny na temat: czym jest dupa, do czego służy, jakie spełnia funkcje negatywne i pozytywne, jak również metaforyczne i filozoficzne i logiczne.
Dupa służy również do przekazywania zdecydowanych sygnałów niewerbalnych dobrze wymierzony, solidny kopniak w dupę jest wyrażeniem uczuć negatywnych wobec adresata takiego gestu. Natomiast poklepanie kobiety po dupie – jest pieszczotą.
Dupa w ujęciu filozoficznym ukształtowała pogląd sceptyków mówiący że „nie można wyżej srać niż się dupę ma'”.
Dupie można również przekazać emocje pozytywne, np. całując kogoś w dupę.
Uniwersalność dupy nie kończy się na tym, jest ona bowiem funkcjonalnym pojemnikiem o praktycznie nieograniczonej objętości: w dupie można mieć całe osoby, a nawet społeczności rząd, sejm, etc. etc.
Dupa służy nieraz jako etalon: wiele rzeczy jest do dupy, tym samym dupa spełnia rolę uniwersalnego wzorca porównawczego. W dupę (lub po dupie) można również dostać. Czynność ta umacnia więzi emocjonalne między rodzicami i dziećmi. Mówi się: „synku, chcesz w dupę?”, a potem bierze się pas i karci!
Zabrał się do czegoś od dupy strony oznacza podejście niewłaściwe, od końca; dupa funkcjonuje tu jako synonim odwrotności.
Dupa pełni również rolę uchwytu, można bowiem trzymać się czyjejś dupy. Określenie to nie oznacza braku równowagi, ale samodzielności.
Dupa może też być wykorzystana w formie mieszkania lub schronu, gdyż można wejść/włazić komuś w dupę.
W dupie można z powodzeniem przechowywać samochód, bo jak powszechnie wiadomo można komuś zrobić z dupy garaż.
Dupa jest cennym źródłem organów (np. do przeszczepów), stąd powiedzenie nogi ci z dupy powyrywam lub upierdolę Ci łeb przy samej dupie.
Dupa jest świetnym sposobem płatniczym. Agencje towarzyskie są siedliskiem pań, które dają dupy za pieniądze.
Dupa jest jednostką miary upojenia alkoholowego. Można przykładowo najebać się w dupę.
I to by było na tyle. Proszę, w miarę możliwości rozwinąć niniejszy temat, wzbogacić go o nowe funkcje dupy! Proszę o wykazanie fantazji!
Ja odchodzę na drugi krąg. Ach, co to była za dupa! Cóż poradzić!
![[-]](https://nasze-niemcy.pl/images/nasze-niemcy/collapse.png)
