Iberte, przepraszam, ze wtracam sie w twoja rozmowe z Roksa. ale zaczynasz filozofowac bez sensu.
Kiedys dochodzimy do momentu, ze chcemy tylko zyc - czy to jest dazenie, czy normalna potrzeba?
Czy chec zycia bez dazen i oczekiwania podziwu jest aspoleczna?